Στο γραφείο της Δρ. Βένιας Κουτσομπίνα διεξάγονται βιωματικά εργαστήρια ανάπτυξης ‘’συναισθηματικής νοημοσύνης’’ παιδιών και εφήβων. Στόχος των εργαστηρίων μας είναι να έρθουν τα παιδιά σε επαφή με τον πλούσιο κόσμο των συναισθημάτων, να τα αναγνωρίσουν, να μπορούν να τα λεκτικοποιήσουν, να τα εκφράσουν ανοιχτά και στη συνέχεια να μάθουν να τα διαχειρίζονται.

Εβδομαδιαίο πρόγραμμα <<Μαθαίνω να διαχειρίζομαι τα συναισθήματά μου>> σχολ. έτους 2018-19

Τρίτη: 6-7:30 μ.μ. για παιδιά πρώτης σχολικής ηλικίας 5-8 ετών.
Τετάρτη: 6:00-7:30 μμ. για παιδιά μέσης σχολικής ηλικίας 9-12 ετών.
Πέμπτη: 7:00-8:30 μ.μ. για μαθητές γυμνασίου-λυκείου (ομάδα εφήβων).
Σάββατο: 11:00-12:30 π.μ. για παιδιά προσχολικής ηλικίας 3-6 ετών.

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2016

Το Σάββατο 26 Νοεμβρίου πραγαματοποιήθηκε στο χώρο μας ένα ιδιαίτερο και πρωτότυπο εργαστήρι για παιδιά ηλικίας 4-7 ετών απο τη Δρ. Παιδοψυχολογίας Βένια Κουτσομπίνα. Κατά την προσέλευση των παιδιών στο χώρο μαζί με τους γονείς η Βένια απαντούσε σε ερωτήματα που απασχολούσαν τους γονείς και πρίν την έναρξη του εργαστηρίου μίλησε στους γονείς για όσα πρόκειται να διαδραματιστούν στο εργαστήρι. Έκανε μια όμορφη εισαγωγή για τη σημασία της ανάπτυξης της συναισθηματικής νοημοσύνης στα παιδιά και πρότεινε στους γονείς βιβλία σχετικά με το θέμα. Τόνισε ιδιαίτερα πως ο δείκτης νοημοσύνης ενός ατόμου δεν έχει καμία σχέση με τη συναισθηματική νοημοσύνη και πως ακόμα κι αν κάποιος έχει χαμηλό δείκτη νοημοσύνης μπορεί να έχει αναπτύξει εξαιρετικά την συναισθηματική του νοημοσύνη.

Η Βένια συγκέντρωσε όλα τα παιδιά μαζί για να γνωριστούν και έκανε μια εισαγωγή στον κόσμο των συναισθημάτων. Ζήτησε απο τα παιδιά να της πούνε ποια συναισθήματα γνωρίζουν. Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν και βάλθηκαν να την καταπλήξουν λέγοντας όλο και περισσότερα απο τα συναισθήματα που γνώριζαν.
Μετά το παιχνίδι τους η Βένια τους είπε πως θα παίξουν ένα παιχνίδι με πλαστελίνες.Τα παιδιά μετακινήθηκαν στο κέντρο του χώρου, πήραν τα μαξιλάρια για να καθήσουν και περίμεναν τη Βένια να τους δώσει οδηγίες για το παιχνίδι που θα ακολουθούσε.

Ζητήθηκε από τα παιδιά να δημιουργήσουν ένα στρογγυλό πρόσωπο με πλαστελίνη και να τοποθετήσουν μάτια και μύτη για αρχή. Αφού θα ολοκλήρωναν το πρώτο σκέλος της κατασκευής θα έπρεπε να φτιάξουν ένα στόμα για το ανθρωπάκι που θα φανέρωνε ένα συναίσθημα της επιλογής τους.
Η επεξεργασία της πλαστελίνης άρχισε και οι μικροί μας φίλοι άρχισαν να σκέφτονται και να δημιουργούν πρόσωπα που φανέρωναν συναισθήματα όπως η χαρά, η λύπη, ο φόβος, ο θυμός, η έκπληξη και πολλά άλλα.

Μετά το παιχνίδι συναισθημάτων με την πλαστελίνη η Βένια μοίρασε στα παιδιά μια σελίδα με σκίτσα απο διάφορες καθημερινές δραστηριότητες που μπορεί να κάνει ένα παιδί.Όλες οι δραστηριότητες ήταν γνώριμες στα παιδιά καθώς περιελάμβαναν το κολύμπι, το διάβασμα, την ζωγραφική, το ποδήλατο και άλλα. Η Βένια ζήτησε απο τα παιδιά να χρωματίσουν μόνο όσα τους άρεσει να κάνουν στην καθημερινότητά τους.
Μοιράστηκαν μαρκαδόροι στα παιδιά και η επιλογή των αγαπημένων τους δραστηριοτήτων άρχισε.

Στο τελευταίο σκέλος της δραστηριότητας το κάθε παιδί σηκώθηκε και είπε ποιές είναι οι αγαπημένες του δραστηριότητες.
Σύμφωνα με όσα μας είπε η Βένια ήταν πολύ σημαντικό βήμα, που το κάθε παιδί σηκώθηκε και μίλησε στην ολομέλεια, που είχε το θάρρος και την αυτοπεποίθηση να εκθέσει τον εαυτό του και τις προτιμήσεις του μπροστά στο κοινό.

Στο τέλος του εργαστηρίου η Βένια έγραψε στα χαρτιά των παιδιών ένα μεγάλο άριστα για τη συμμετοχή τους και την εξαιρετική τους συνεργασία.
Κατά την αποχώρηση των παιδιών η Βένια ήρθε σε επαφή με τους γονείς και τους εξέθεσε τις εντυπώσεις της απο το εργαστήρι.Επίσης, έδωσε πολύτιμες συμβουλές σε όσους γονείς το ζήτησαν.
Σε κεντρικό σημείο του καταστήματος υπήρχε μια σειρά εκπαιδευτικών βιβλίων που προάγουν τη συναισθηματική νοημοσύνη, για όσους γονείς ήθελαν να έρθουν σε επαφή με βιβλία αυτού του είδους.

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2017

Το πρωί του περασμένου Σαββάτου καλωσορίσαμε στο Φουρφούρι για ακόμη μια φορά την Δρ. Παιδοψυχολογίας Βένια Κουτσομπίνα. Αυτή τη φορά ήρθε να πραγματοποιήσει ένα πρωτότυπο εργαστήρι όχι μόνο για τα δεδομένα του Αγρινίου, αλλά και όλης της Ελλάδος. Ένα βιωματικό εργαστήρι για την ανάπτυξη των παιδιών, αυτή τη φορά με την ενεργό συμμετοχή των γονιών τους σε όλη τη διαδικασία.
Οι γονείς και τα παιδιά έλαβαν θέση και περίμεναν να δουν ποιές θα είναι οι σημερινές δραστηριότητές τους . Η Βένια πρίν ξεκινήσει ενημέρωσε τους γονείς για τα οφέλη αυτού του εργαστηρίου τόσο για τα παιδιά τους ,όσο και για τους ίδιους και τόνισε ιδιαιτέρως τη σημασία του να περνάει το παιδί ποιοτικό χρόνο με τους γονείς του και πως αυτό συμβάλλει στην ανάπτυξη της συναισθηματικής του νοημοσύνης.

Αστεράκια μοιράστηκαν στα παιδιά και μαρκαδόροι.Οι οδηγίες της Βένιας είχαν ως εξής:"Θα ήθελα μέσα στα αστέρια να ζωγραφίσετε τον εαυτό σας, όπως εσείς τον φαντάζεστε".
Οι μικροί μας φίλοι με ενθουσιασμό και χαρά επέλεξαν τα χρώματα που τους άρεσαν και βάλθηκαν να σχηματίσουν μέσα στο αστέρι τους τον ίδιο τους τον εαυτό. Άραγε πως να τον φαντάστηκαν; Κάθε σχέδιο ήταν μοναδικό και κάθε παιδί έβλεπε τον εαυτό του μέσα από διαφορετική οπτική γωνία, γεγονός που έκανε το εργαστήρι ακόμη πιο ενδιαφέρον για τους μικρούς και για τους μεγάλους.Οι γονείς έιχαν την ευκαιρία να δούν μέσα από τα μάτια των παιδιών τους την εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους.

Οι μαμάδες βλέποντας τις δημιουργίες των παιδιών τους δεν δίστασαν να τα ρωτήσουν για τα σχέδιά τους, καθώς και να μάθουν περισσότερες πληροφορίες γι΄αυτά.
Μόλις τα σχέδια ολοκληρώθηκαν η Βένια ζήτησε από τα παιδιά να κολλήσουν το αστέρι τους πάνω στον ουρανό που δημιουργήθηκε γι΄αυτό το σκοπό, δηλαδή να φιλοξενήσει πάνω του τα μοναδικά μας αστεράκια.
Το μπλέ χαρτί γέμισε από όμορφα κίτρινα αστέρια....

Το επόμενο βήμα του εργαστηρίου ήταν μια ιστορία που διάβασε η Βένια στα παιδιά, που μιλούσε για την ιστορία των αστεριών και τι τα κάνει να λάμπουν τόσο πολύ.Με αφορμή την ιστορία τα παιδιά έπρεπε να πάρουν αγκαλιά τη μαμά τους και να συζητήσουν χαμηλόφωνα μεταξύ τους. Αυτό που έπρεπε να σκεφτούν ήταν γιατί λάμπει το δικό τους αστέρι. Ποιό είναι αυτό το μοναδικό στοιχείο του χαρακτήρα τους που τα κάνει να λάμπουν;

Πολλά όμορφα πράγματα ακούστηκαν και το κάθε παιδί μας είπε τι θεωρεί ότι κάνει πιο καλά και λάμπει.Η αυτοεκτίμηση και η αυτοπεποίθησή τους ανέβηκε και τα ίδια τα παιδιά ένιωσαν μεγάλη σιγουριά που είχαν εκεί τις μαμάδες τους να τα επιβραβεύουν.

Η Βένια ζήτησε να κλείσουν τα φώτα και το κάθε παιδί να ξαπλώσει, να κλείσει τα μάτια και να ακούσει τη μαγική ιστορία που είχε να τους διαβάσει. Μας είπε για αερόστατα, για τα αστρολούλουδα και άλλα τόσα μαγικά πράγματα που κατάφεραν να κάνουν τα παιδάκια μας να ηρεμήσουν και να νιώσουν ασφάλεια και σιγουριά μέσα στη μητρική αγκαλιά.

Μόλις η ιστορία τέλειωσε, τα φώτα άναψαν, τα παιδιά άνοιξαν τα μάτια τους και πήραν το αστέρι τους από τον ουρανό. Το επόμενο πράγμα που είχαν να κάνουν ήταν μαζί με τους γονείς να συζητήσουν και να αποφασίσουν ποιά θα ήταν η ευχή που θέλουν να κάνουν, για κάτι που θέλουν πολύ να πραγματοποιηθεί.

Οι αγκαλιές των μαμάδων άνοιξαν και πάλι και η συζήτηση άρχισε μεταξύ τους. Οι πιο όμορφες ευχές θα ήταν αυτές, αφού τα παιδιά με χαμόγελα στα πρόσωπά τους σκέφτηκαν τι επιθυμούν πιο πολύ να συμβεί.

Κάθε παιδί ξεχωριστά μπήκε στον κύκλο και μοιράστηκε μαζί μας την ευχή του, πετάγοντας το αστέρι του ψηλά στον ουρανό. Οι ευχές που ακούστηκαν ήταν όμορφες, μοναδικές και βγαλμένες μέσα από την ψυχή τους και φυσικά κατάφεραν να μας συγκινήδουν όλους.
Στο τέλος της συνάντησης η Βένια ευχαρίστησε τους γονείς για την ενεργό συμμετοχή τους και τους παρότρυνε να προσπαθούν πάντα να βρίσκουν λίγο χρόνο και να αφιερώνονται ουσιαστικά και ολοκληρωτικά στα παιδιά τους.
Εμείς από την πλευρά μας ευχαριστούμε θερμά τη Βένια Κουτσομπίνα γι΄αυτή την υπέροχη συνεργασία και ευχόμαστε να συνεχιστεί δημιουργικά μέσα από τέτοια όμορφα και πρωτότυπα εργαστήρια.

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2017

Το περασμένο Σάββατο είχαμε για ακόμη μια φορά τη χαρά να φιλοξενήσουμε στο Φουρφούρι μας την Δρ. Παιδοψυχολογίας Βένια Κουτσομπίνα. Ένα εργαστήρι που απευθυνόταν σε παιδιά ηλικίας 4-7 ετών, με στόχο την ανάπτυξη της συναισθηματικής τους νοημοσύνης με βιωματικό τρόπο. Ο κύκλος ετοιμάστηκε και τα παιδιά άνοιξαν τα αυτιά τους για να ακούσουν το μύθο που τους υποσχέθηκε η Βένια.

Ο μύθος μας μιλούσε για ένα νησί, αυτό των Πιπεροριζούληδων που ήταν καλοί και αγαπημένοι μεταξύ τους. Στο πείραμα με το νερό και το πιπέρι τα παιδιά είδαν πόσο αγαπημένοι ήταν, καθώς οι κόκκοι του πιπεριού ενώνονταν σαν να ήταν αγκαλιασμένοι.
Η μικρή βοηθός της Βένιας βοηθούσε στην πραγματοποίηση του πειράματος, όσο εξιστορείτο ο μύθος. Κάποτε, όμως, την ησυχία του νησιού ήρθε να διαταράξει ο Κακοσάπουνος, που όταν πήγαινε κοντά στους Πιπεροριζούληδες αυτοί απομακρύνονταν, γιατί ήταν κακός.
Στην πράξη αυτό μεταφράστηκε με μια πλάκα σαπούνι που καθώς έμπαινε μέσα στο βάζο με τους κόκκους πιπεριού οι κόκκοι απομακρύνονταν από δίπλα του.

Ο μύθος έδειξε στα παιδιά με βιωματικό τρόπο πως όταν κάποιος μας αγαπά, έρχεται δίπλα μας και μας αγκαλιάζει και νιώθουμε όμορφα κοντά του, ενώ όταν αντιλαμβανόμαστε πως μας προσεγγίζει ένας κακός άνθρωπος εμείς θα πρέπει να απομακρυνόμαστε για να μην κινδυνέψουμε.

Το επόμενο στάδιο του εργαστηρίου αφιερώθηκε στη συζήτηση και το ερώτημα που έπρεπε να σκεφτούν και να απαντήσουν τα παιδιά και ήταν μια καλή πράξη που έκαναν και ένιωσαν περήφανοι γι’ αυτό. Για να μην δυσκολευτούν τα παιδιά, η Βένια έδωσε πρώτη παραδείγματα για καλές πράξεις και έδωσε το λόγο σε ένα παιδί για να μας πει ποια ήταν η καλή πράξη που έκανε. Ακούστηκαν υπέροχα πράγματα και πολλά παιδιά, μάλιστα, εκτός από τις δικές τους καλές πράξεις για τις οποίες ένιωθαν περήφανα, ανέφεραν και κάποιες καλές πράξεις των γονιών τους.

Αφού τα παιδιά τελείωσαν τη ζωγραφιά τους μαζί με τη Βένια, συζήτησαν τι ακριβώς ζωγράφισαν και γιατί τους έκανε εντύπωση αυτό το συγκεκριμένο στοιχείο του μύθου. Εντύπωση προκάλεσε σε όλους πως αρκετά παιδιά επέλεξαν να ζωγραφίσουν την καλή πράξη που έκαναν, αποδεικνύοντας πόσο καλό τους έκανε η προηγούμενη συζήτηση.

Στο τέλος της δράσης η Βένια ενημέρωσε τους γονείς για το περιεχόμενο του εργαστηρίου και τους ευχαρίστησε προσωπικά για τη συμμετοχή των παιδιών τους σε αυτό το εργαστήρι. Πρότεινε επίσης ορισμένα βιβλία που υπήρχαν σε μια γωνιά του βιβλιοπωλείου, κατάλληλα για την ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης των παιδιών, σαν εργαλείο για να δουλέψουν οι γονείς μαζί με τα παιδιά τους.

Ευχαριστούμε πολύ τη Βένια για τη φετινή συνεργασία και ανανεώνουμε το ραντεβού μαζί της από του χρόνου, με νέα και πρωτότυπα εργαστήρια.

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2017

Το Σάββατο που μας πέρασε το Φουρφούρι ξεκίνησε τον κύκλο των φετινών του εκδηλώσεων και εργαστηρίων με μια γνώριμη και αγαπημένη καλεσμένη. Η Δρ. Παιδοψυχολογίας κ. Βένια Κουτσομπίνα καλωσόρισε τους μικρούς φίλους μας λίγο μετά τις 12 το πρωί. Φέτος, ξεκίνησε ένας πρωτότυπος κύκλος εργαστηρίων που στόχο έχει κάθε φορά να φέρει το παιδί αντιμέτωπο με διαφορετικά συναισθήματα και να μπορέσει να τα αντιμετωπίσει με ποικίλες τεχνικές. Το πρώτο εργαστήρι αυτού του κύκλου είχε ως θέμα το θυμό. "Μαθαίνω να διαχειρίζομαι το θυμό μου" λοιπόν , ένα συναίσθημα τόσο οικείο σε όλους μας, μικρούς και μεγάλους. Ένα συναίσθημα που όλοι θέλουμε να χαλιναγωγήσουμε, ώστε να μην βλάψουμε το διπλανό μας, μα και τον ίδιο μας τον εαυτό. Η Βένια ξεκίνησε τις δραστηριότητες καλώντας τους μικρούς μας φίλους να προσποιηθούν πως είναι θυμωμένοι, θέλοντας έτσι να προβάλλει τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του προσώπου και του σώματός μας κατά τη διάρκεια του θυμού. Στη συνέχεια με βοηθό ένα βιβλίο βάλθηκαν να κάνουν όλα όσα κάνει ένας θυμωμένος άνθρωπος, να χοροπηδήσουν, να φωνάξουν, να χτυπήσουν τα δόντια τους, να δώσουν νοερά χτυπήματα και πολλά άλλα. Φυσικά, τα παιδιά έπαιξαν το ρόλο τους τέλεια. Σε ανοιχτή συζήτηση που ακολούθησε η Παιδοψυχολόγος ρώτησε όλα τα παιδιά προσωπικά τι είναι αυτό που τους θυμώνει πιο πολύ και φυσικά οι απαντήσεις ήταν ευφάνταστες, μα και πολύ αληθινές.

Σ’ έναν κύκλο όλοι μαζί, με οδηγό τα μουσικά όργανα, μα κι ένα παραμύθι, τα παιδιά ανέλαβαν τους ρόλους τους μαζί με ένα μουσικό όργανο που αντιπροσώπευε το ρόλο. Υπό τους μαγικούς ήχους του Βιβάλντι τα παιδιά με τη συνοδεία των μουσικών οργάνων μιμήθηκαν τους ήχους των πουλιών, των νερών των ποταμών και των κεραυνών των καταιγίδων. Μια υπέροχη πανδαισία ήχων μας μετέφερε στην Άνοιξη.

Στο δεύτερο μέρος του εργαστηρίου στόχος ήταν να μάθουν τα παιδιά τρόπους να διαχειρίζονται το θυμό τους. Η πρώτη τεχνική που μάθανε ήταν αυτή του μαξιλαριού. Κάθε παιδί κρατώντας στα χέρια του από ένα μαξιλάρι, έπρεπε να το χτυπήσει δυνατά, όσο πιο δυνατά μπορούσε, ώσπου να του φύγει η ένταση. Τα παιδιά εκτονώθηκαν πάνω στα μαξιλάρια και για να χαλαρώσουν πιο πολύ η Βένια τα συμβούλεψε να ξαπλώσουν και μετρώντας ως το 10 ο θυμός θα έχει χαθεί. Ο επόμενος τρόπος να φύγει ο θυμός των παιδιών ήταν να χοροπηδήσουν πολύ δυνατά, τόσο ώστε να νιώσουν κουρασμένοι. Όλα τα παιδιά το έκαναν και κουράστηκαν τόσο που χαλάρωσαν για λίγο με κλειστά τα φώτα. Ύστερα από τόση προσπάθεια μάλλον ο θυμός έκανε φτερά.

Στη συνέχεια, μοιράστηκε σε όλα τα παιδιά μια λευκή κόλλα χαρτί και ένας μαρκαδόρος. Η Βένια ζήτησε από τα παιδιά να ζωγραφίσουν σύννεφα γκρι, έτοιμα για μια καταιγίδα. Αφού, τα παιδιά ολοκλήρωσαν τη ζωγραφική με το σύνθημα της Βένιας φύσηξαν τα σύννεφα να φύγουν μακριά, όπως ο θυμός ,ώστε να βγει ξανά ο ήλιος και η αγάπη.

Για το τέλος του εργαστηρίου η Βένια κράτησε μια εργασία για τα παιδιά .Δίνοντάς τους το χαρτί θα έπρεπε να ζωγραφίσουν και να σημειώσουν ποιά είναι η δραστηριότητα που τους ηρεμεί. Η ανάγνωση του παραμυθιού "Μια θυμωμένη τίγρη" της συγγραφέως Γιολάντας Τσορώνη - Γεωργιάδη κράτησε το ενδιαφέρον των παιδιών αμείωτο ως το τελευταίο λεπτό.

Μετά τη λήξη του εργαστηρίου η Παιδοψυχολόγος ενημέρωσε τους γονείς τόσο για την πορεία του εργαστηρίου, όσο και για τα εργαστήρια που πραγματοποιεί στο χώρο της με στόχο την ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης των παιδιών.

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2017

Το δεύτερο εργαστήρι του κύκλου "Μαθαίνω να διαχειρίζομαι..." με τη βοήθεια της Δρ. Παιδοψυχολογίας Βένιας Κουτσομπίνα πραγματοποιήθηκε στο Φουρφούρι μας το περασμένο Σάββατο. Οι μικροί μας φίλοι κατέφτασαν στο Φουρφούρι με χαρά, έτοιμοι να μιλήσουν για τους φόβους τους και ακόμη πιο έτοιμοι να τους αντιμετωπίσουν και να τους ξεπεράσουν. Το πρώτο σκέλος του εργαστηρίου αφιερώθηκε στη συζήτηση. Η Βένια κάνοντας μια εισαγωγή μίλησε στα παιδιά για τους φόβους που όλοι αντιμετωπίζουμε και παρακίνησε τα παιδιά να παίξουν μαζί της ένα μιμητικό παιχνίδι. Τα παιδιά έπρεπε να εκφράσουν με κινήσεις του σώματος και του προσώπου πως είναι να φοβούνται. Το κάθε παιδί παρουσίασε στην ομάδα πως εκφράζεται όταν φοβάται και στο τέλος του παιχνιδιού ανακάλυψαν πως τελικά όταν φοβόμαστε όλοι μας αντιδρούμε με παρόμοιο τρόπο.

Στη συνέχεια η Βένια είπε στα παιδιά πως είναι φυσιολογικό συναίσθημα ο φόβος και πως μας προστατεύει απ΄το να κινδυνέψουμε. Δείχνοντας στα παιδιά ένα τρισδιάστατο βιβλίο με διάφορες εκδοχές του φόβου που μπορεί να νιώθουμε, τα παιδιά ταυτίστηκαν με αυτές. Η ταύτισή τους με τους φόβους που είδαν ήταν και η αφορμή για τη συζήτηση που ακολούθησε. Σε κλίμα απόλυτης προσήλωσης οι μικροί μας ανοίχτηκαν στην ομάδα, εξέφρασαν τους φόβους τους, άκουσαν με προσοχή τους φόβους όλων των μελών της ομάδας και με την παρότρυνση της Βένιας προσπάθησαν ν΄ανακαλύψουν την πηγή του φόβου τους.

Στο δεύτερο μέρος του εργαστηρίου η Βένια ζήτησε από τα παιδιά να ζωγραφίσουν σ΄ένα χαρτί αυτό που τους φοβίζει περισσότερο. Με φαντασία και πολύχρωμες μπογιές τα παιδιά έδωσαν ζωή στις ζωγραφιές τους αποτυπώνοντας γλαφυρά τον πιο μεγάλο τους φόβο. Πριν ολοκληρώσουν τη διαδικασία η Βένια ζήτησε από τα παιδιά να γυρίσουν το χαρτί από την πίσω πλευρά και να ζωγραφίσουν το φόβο τους, αλλά αυτή τη φορά να τον κάνουν όμορφο. Η φαντασία γι΄ακόμη μια φορά πρωταγωνίστησε και οι φόβοι ξάφνου μεταμορφώθηκαν. Σταμάτησαν να΄ναι άγριοι, άσχημοι, τρομακτικοί. Έγιναν χαρούμενοι, όμορφοι, παιχνιδιάρικοι.

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2018

Το πρωί το περασμένου Σαββάτου συγκεντρωθήκαμε στο Φουρφούρι μια όμορφη παρέα, ξεκινώντας έτσι μια νέα περίοδο εκπαιδευτικών δράσεων για τα παιδιά. Με καλεσμένη μας τη Δρ. Παιδοψυχολογίας Βένια Κουτσομπίνα και τους μικρούς μας φίλους για συντροφιά, ξεκινήσαμε ένα νέο ταξίδι. Να μπορέσουμε να ανακαλύψουμε σε τι είμαστε καλοί και να μάθουμε με τρόπο βιωματικό πώς να έχουμε αυτοπεποίθηση και να πιστεύουμε στον εαυτό μας.

Το εργαστήρι άρχισε με ένα θερμό χαιρετισμό μεταξύ των παιδιών και της Βένιας και όλοι ανυπομονούσαμε να παίξουμε, να μάθουμε και να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας.

Το εργαστήρι άρχισε με την ανάγνωση του βιβλίου "Μακάρι να μπορούσα να πιστέψω στον εαυτό μου", όπου τα παιδιά, ακούγοντάς το, έκαναν ταυτόχρονα δραματοποίηση. Μέσα από τους ρόλους τους ήρθαν σε επαφή με τους ήρωες του παραμυθιού και ένιωσαν με τον καλύτερο τρόπο πόσο όμορφο είναι όχι μόνο να έχεις αυτοπεποίθηση, αλλά να έχεις δίπλα σου και ανθρώπους που σε στηρίζουν και σου δίνουν δύναμη με τα λόγια και τις πράξεις τους. Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν πολύ, γιατί συμμετείχαν ενεργά και με μεγάλη χαρά ανυπομονούσαν για την επόμενη δραστηριότητα.

Η συνέχεια ήταν μουσικοχορευτική. Τα παιδιά άκουσαν δυο κομμάτια για την αυτοπεποίθηση και άφησαν τον εαυτό τους ελεύθερο να εκφραστεί. Μόνοι τους, είτε σε ζευγάρια, είτε ως ενιαίο σύνολο, έδωσαν τα χέρια και συνεργάστηκαν. Ένιωσαν τη δύναμη που σου δίνει ο φίλος, τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη.

Για το τέλος του εργαστηρίου τα παιδιά ζωγράφισαν σ’ ένα φύλλο χαρτί τι μπορούν να κάνουν καλά και πόσο νιώθουν περήφανοι γι’ αυτό. Οι ζωγραφιές τους ήταν μαγικές και συνάμα πολύ διαφορετικές, γεγονός που μας εντυπωσίασε.

Στο τέλος του εργαστηρίου και την προσέλευση των γονιών, η παιδοψυχολόγος ενημέρωσε τους γονείς για την πορεία του εργαστηρίου και τους εξήγησε πόσο σημαντικό είναι το παιδί να πιστεύει στον εαυτό του.

Για το τέλος, προτείναμε μια σειρά βιβλίων και επιτραπέζιων παιχνιδιών, με θέμα την συναισθηματική νοημοσύνη, για όσους ήθελαν να εμπλουτίσουν τη συλλογή τους και να δουλέψουν στο σπίτι με τα παιδιά τους.

Το Σάββατο 26 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε στο χώρο μας ένα ιδιαίτερο και πρωτότυπο εργαστήρι για παιδιά ηλικίας 4-7 ετών από τη Δρ. Παιδοψυχολογίας Βένια Κουτσομπίνα. Κατά την προσέλευση των παιδιών στο χώρο μαζί με τους γονείς η Βένια απαντούσε σε ερωτήματα που απασχολούσαν τους γονείς και πριν την έναρξη του εργαστηρίου μίλησε στους γονείς για όσα πρόκειται να διαδραματιστούν στο εργαστήρι. Έκανε μια όμορφη εισαγωγή για τη σημασία της ανάπτυξης της συναισθηματικής νοημοσύνης στα παιδιά και πρότεινε στους γονείς βιβλία σχετικά με το θέμα. Τόνισε ιδιαίτερα πως ο δείκτης νοημοσύνης ενός ατόμου δεν έχει καμία σχέση με τη συναισθηματική νοημοσύνη και πως ακόμα κι αν κάποιος έχει χαμηλό δείκτη νοημοσύνης μπορεί να έχει αναπτύξει εξαιρετικά τη συναισθηματική του νοημοσύνη.

Η Βένια συγκέντρωσε όλα τα παιδιά μαζί για να γνωριστούν και έκανε μια εισαγωγή στον κόσμο των συναισθημάτων. Ζήτησε από τα παιδιά να της πούνε ποια συναισθήματα γνωρίζουν. Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν και βάλθηκαν να την καταπλήξουν λέγοντας όλο και περισσότερα από τα συναισθήματα που γνώριζαν.Μετά το παιχνίδι τους η Βένια τους είπε πως θα παίξουν ένα παιχνίδι με πλαστελίνες. Τα παιδιά μετακινήθηκαν στο κέντρο του χώρου, πήραν τα μαξιλάρια για να καθήσουν και περίμεναν τη Βένια να τους δώσει οδηγίες για το παιχνίδι που θα ακολουθούσε.

Ζητήθηκε από τα παιδιά να δημιουργήσουν ένα στρογγυλό πρόσωπο με πλαστελίνη και να τοποθετήσουν μάτια και μύτη για αρχή. Αφού θα ολοκλήρωναν το πρώτο σκέλος της κατασκευής θα έπρεπε να φτιάξουν ένα στόμα για το ανθρωπάκι που θα φανέρωνε ένα συναίσθημα της επιλογής τους. Η επεξεργασία της πλαστελίνης άρχισε και οι μικροί μας φίλοι άρχισαν να σκέφτονται και να δημιουργούν πρόσωπα που φανέρωναν συναισθήματα, όπως η χαρά, η λύπη, ο φόβος, ο θυμός, η έκπληξη και πολλά άλλα.

Μετά το παιχνίδι συναισθημάτων με την πλαστελίνη η Βένια μοίρασε στα παιδιά μια σελίδα με σκίτσα από διάφορες καθημερινές δραστηριότητες που μπορεί να κάνει ένα παιδί. Όλες οι δραστηριότητες ήταν γνώριμες στα παιδιά, καθώς περιελάμβαναν το κολύμπι, το διάβασμα, τη ζωγραφική, το ποδήλατο και άλλα. Η Βένια ζήτησε από τα παιδιά να χρωματίσουν μόνο όσα τους αρέσει να κάνουν στην καθημερινότητά τους. Μοιράστηκαν μαρκαδόροι στα παιδιά και η επιλογή των αγαπημένων τους δραστηριοτήτων άρχισε.

Στο τελευταίο σκέλος της δραστηριότητας το κάθε παιδί σηκώθηκε και είπε ποιες είναι οι αγαπημένες του δραστηριότητες.
Σύμφωνα με όσα μας είπε η Βένια ήταν πολύ σημαντικό βήμα, που το κάθε παιδί σηκώθηκε και μίλησε στην ολομέλεια, που είχε το θάρρος και την αυτοπεποίθηση να εκθέσει τον εαυτό του και τις προτιμήσεις του μπροστά στο κοινό.

ΒΙΩΜΑΤΙΚΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ